Mieke Bruggeman, één van de spelers:

“Theater maken met Frédérique is een bijzondere ervaring! In mijn vrije tijd ben ik actief in een wijkfanfare en vroeger heb ik nog toneel gespeeld maar toen lag de nadruk vooral op de tekst. In dit project ligt de focus op de fysieke aanwezigheid van de speler. Dat spreekt me erg aan want ik dans en beweeg graag. Al vanaf de eerste bijeenkomst zijn we erin gevlogen. Rituelen zijn belangrijk.

De repetitie start dan ook altijd met een intense opwarming: op euforische maar soms ook op melancholische muziek maken we onze spieren los.
Doordat de voorstelling ontstaat vanuit improvisatie, wilde ik ervoor zorgen dat ik op elk repetitiemoment aanwezig kon zijn en dus moest ik opvang regelen voor mijn kinderen. Dit toneelproject werd een prioriteit in mijn leven.
We werken niet met een vaststaand scenario. We zoeken en proberen dingen verschillende keren uit tot we het gevoel krijgen dat een scène echt werkt. Zodat uiteindelijk het beste materiaal naar boven komt. Frédérique wil iedereen in het stuk een plek geven. Ze wil de verschillende temperamenten van de spelers aan bod laten komen. De nadruk ligt niet op presteren. Iedereen komt op de voorgrond.

Ik hou ervan om samen iets te maken. Omdat ik me sterk engageer, vind ik het belangrijk dat deelnemen niet vrijblijvend blijft. Er gaat energie verloren als mensen niet regelmatig opdagen op de bijeenkomsten. Nu werken we samen met een vaste groep mensen tot de finish. Op een gegeven ogenblik kun je niemand meer missen.

Ook de energie die uitgaat van een ruimte, de lichtinval is niet te onderschatten. Dat besef ik nu nog meer dan vroeger. Ik geniet zelf ook heel erg van de concentratieoefeningen. In groep, met onze ogen gesloten, proberen we vanuit onze persoonlijke ervaring antwoord te geven op zinnen als ‘ik zou niet meer bang zijn als…’, ‘ik zou echt arm zijn als…’.”

Paloma Samper, één van de spelers: “Meespelen in deze voorstelling is alsof ik op een trampoline aan het springen ben zonder veiligheidsnet. Aangezien de manier van werken voornamelijk gebaseerd is op improvisatie hebben we geen vast script om ons aan vast te houden. Dit is voor mij iets positief maar tegelijkertijd ook zeer spannend. Er wordt bijna alle dagen gerepeteerd en de repetities zijn zeer intensief en vaak ook emotioneel.

Werken met Frédérique Lecomte is voor mij een heuse ontdekking.  Frédérique heeft  namelijk een manier van werken die zeer vrij maar tegelijkertijd ook zeer gedisciplineerd is. Als speler hebben we de taak om hier een evenwicht in te zoeken. Ze doet ons echt zweten tijdens de repetities, we bevinden ons in een constante fysieke en mentale activiteit. De lat wordt zeer hoog gelegd waardoor we ons sterk moeten inspannen.  Frédérique probeert zo het beste in ons allemaal naar boven te halen, wat een verrijking is voor ons allen.

‘Het Groot Pistakulair Kakitalistisch Speektakel’ bevat verschillende facetten, naast theater is er ook een muzikale component met zang en dans. Dit muzikaal thema spreekt mij persoonlijk het meeste aan omdat ik me hierin het beste kan uiten. Onze groep is een zeer gevarieerde en leuke  bende, met verschillende achtergronden, leeftijden en opleidingniveaus. Ondanks deze verscheidenheid zijn we allemaal ook erg gelijkend, we proberen namelijk allemaal een artistieke bijdrage te leveren aan deze hedendaagse maatschappij.”

Het Groot Pistakulair Kakitalistisch Speektakel!