toekomst academie op stap

Op deze pagina beleef je de ontdekkingen, ervaringen en avonturen van de jongeren van de Toekomstacademie mee.

Snel naar:

SEPTEMBER 2021

Deze tekst werd geschreven door Krittika Rahong na het bijwonen van ‘Der Silbersee’ in Opera Ballet Vlaanderen.

ENKELE VAN MIJN ERVARINGEN
Op zaterdag 25 september 2021 ben ik naar de operavoorstelling ‘Der Silbersee’ geweest met De Toekomstacademie (van Victoria Deluxe). Het gaat over een dystopische wereld waarmee onze maatschappij van vandaag kan relateren.
Voor ik ging, wist ik niet zo goed wat voor kledij ik moest aandoen. In mijn gedachte was de opera iets voor de elite. Ten eerste zijn tickets meestal niet zo goedkoop. Ten tweede wordt de opera overal in de media afgebeeld als iets gracieus. Ik had die dag een jeansbroek aan en toen ik aankwam voelde ik me niet meteen zo welkom door de blikken van sommige mensen. Ik dacht “Shit, ik hoor hier niet bij”. Gelukkig zag ik onze mensen van de Toekomstacademie waardoor ik meteen opgelucht was dat ik niet alleen was.
Daarnaast zag ik weinig diversiteit in het publiek zelf. Wij waren de enige groep met mensen van kleur. Hierdoor dacht ik: “Wat als er meer diversiteit in het publiek zelf zou zijn? Zou de opera dan meer dan iets klassiek kunnen zijn?”. Met andere woorden: hoe diverser het publiek, hoe diverser het aanbod (verhalen) kan zijn? En als er een diverser aanbod is, dan zullen meer verschillende mensen naar daar gaan. De opera zal dan goedkoper worden, waardoor mensen uit minderheidsgroepen in onze maatschappij ook de kans hebben om dit te ervaren.
Verder was ik erg gefascineerd door de decoraties in het gebouw zelf en het decor en kledij tijdens de voorstelling… Dat was echt goed uitgewerkt.

THEMA’S DIE ME OPVIELEN
De voorstelling deed mij aan verschillende thema’s denken. Toen ik thuiskwam en dit even liet bezinken, kon ik uit dat ene verhaal veel halen. In het begin was er een scène waarbij de verkoopsters van ananassen de oude vruchten weggooiden, omdat ze niet meer zoet en sappig waren. Terwijl rond haar ananaskarretje mensen in hongersnood en armoede leefden. Zij had de oude ananassen niet gegeven, omdat het anders waardevermindering zou kunnen zijn. Kapitalisme. Dit kwam meteen op in mijn gedachte. In een wereld met een overproductie van voedsel, kunnen we toch niet alle monden voeden. Het concept van kapitalisme is ‘groei bevorderen’, winst maken en herinvesteren. Maar hoever wil je nog groeien als je alles hebt in je leven? Wat voor zin heeft het dan nog?

Ik vond het geweldig dat dit verhaal niet over een heterokoppel ging. Geloof het of niet, ik had dit niet door tot het einde van de show. Het toont ook aan dat de LGBTQ+ gemeenschap op een spontane en representatieve manier naar voor kan gebracht worden. Het moet niet altijd over een heterokoppel gaan, want dan kan ik ook even goed naar Romeo en Juliet gaan kijken (haha). Dit is de juiste manier hoe je de LGBTQ+ kan representeren. Verder kan ik ook de betekenis van liefde uit het verhaal halen. Je ziet Olim groeien doorheen het verhaal. Dit vertaalt zich in de betekenis die hij aan liefde geeft. In het begin wil hij Severin altijd aan zijn zijde hebben, ook al wil Severin het antwoord op zijn levensvraag achterna namelijk ‘Wie heeft mij neergeschoten?’ Olim werd zo bang dat hij hem ging verlaten, waardoor hij Severin opsloot. Dit is geen liefde en hij had dat ook snel door. Naar het einde van het verhaal toe beseft hij dat dit niet juist was en toen heeft hij Severin vrijgelaten. Hij kon zijn geliefde niet meer pijn zien lijden. Liefde is alles en kan ook betekenen dat je soms moet loslaten.

Tot slot wil ik iedereen aanmoedigen om eens naar de opera te gaan kijken, het kan een meerwaarde zijn. Ik had een vooroordeel vooraf dat het saai ging zijn, maar het was allesbehalve saai. Ik snapte de verhaallijn niet altijd, maar je moet het ook niet begrijpen om te kunnen genieten. Als mensen aan mij vragen ‘En wat vond je van de opera?’ Dan zal ik uit volle borst antwoorden ‘Mijn eerste ervaring was geweldig! En ik wil nog meer!’.