“Ik ben al van jongs af aan bezig met kunst. Toen ik 12 jaar was zat er een jongen in mijn klas die zo mooi kon tekenen. Toen ik dat zag, dacht ik: dat wil ik worden: een kunstenaar. En kijk nu, hij is geen kunstenaar geworden. Ik wel.

Als kunstenaar ben ik altijd op zoek naar balans, naar het evenwicht behouden in het leven. Ik zie mezelf als een spijker, een spijker die een verbinding kan zijn tussen twee dingen. Of ik ben als de lijm tussen mensen, zo probeer ik de balans te behouden. Niet alleen voor mezelf maar ook voor anderen. Kunstenaars denken ook anders, daarom is hun leven ook moeilijker en voel ik me ook vaak onbegrepen als kunstenaar. Als persoon evolueer je ook doorheen je leven, je groeit als mens. Ik geloof dat kunstenaars een hoger niveau bereiken dan andere mensen. Door het creëren van kunst wordt je wereld rijker en ga je door een andere bril naar de wereld gaan kijken.

Het leven van een kunstenaar is niet makkelijk. Ik maak voornamelijk karikaturen. In Armenië, waar ik vandaan kom, snappen velen niet wat ik doe. Dit bracht spanning met zich mee. Mensen begrijpen mijn kunst niet altijd. Dit is één van de redenen waarom ik naar België ben gekomen. Hier staan mensen meer open voor verschillende kunstvormen. Maar het leven van een kunstenaar en zeker dat van een beeldende kunstenaar blijft overal ter wereld moeilijk. Vaak heb je net genoeg geld om verf te kopen. In België heb ik 28 tentoonstellingen gehouden verspreid over Vlaanderen, daarbij heb ik geen enkel werk verkocht. In de negen jaar dat ik gewerkt heb, heb ik in totaal twee keer een werk kunnen verkopen.

Het is geen makkelijk leven maar het is wel mijn leven: kunst maken. Ik heb al van alles gedaan: tekenen, schilderen, beelden maken, keramiek, tapijten, kleding… ik heb zelfs even geleden handpoppen leren maken. En nu werk ik dus ook mee aan theater. Theater maken is hier makkelijker om in te stappen dan in Armenië.

In 2018 leerde ik Victoria Deluxe kennen via CBE Ligo Gent Meetjesland Leieland tijdens het project WIJ MENS. Doordat ik voor mijn zoon moest zorgen, ben ik na twee of drie keer komen moeten stoppen. Wanneer ik in 2021 de open call voor Espace Publiek zag, vielen de puzzelstukjes in elkaar. Het gemis naar kunst maken was te groot dus greep ik die kans. In het begin dat ik hier kwam had ik veel stress, het dansen bijvoorbeeld is niet echt mijn ding. Daarom begon ik iedereen te tekenen wanneer ik hier toekwam. Tekenen is voor mij een manier om met stress om te gaan, maar ook om andere mensen goed te doen voelen.

Ik ben zoveel mogelijk bezig met kunst en je kan mij op verschillende plaatsen vinden waar ze bezig zijn met kunst. Zo zit ik niet alleen bij Victoria Deluxe, ook kan je mij nu ook vinden bij Jong Gewei en ga ik naar keramiek ateliers. Het zal nooit hetzelfde zijn als volledig mijn eigen ding doen maar alleen al het feit dat ik hier bezig kan zijn met kunst, onder de mensen ben, mijn kennis kan delen… maakt mij gelukkig.

Eén van mijn dromen is om marionetten te leren maken en mijn eigen poppentheater op te starten. Hoe mijn eigen pop eruit zou zien, weet ik niet. Ik verander ook steeds mijn ideeën tijdens het vormgevingsproces. Wat ik wel weet is dat mijn pop ‘Nerka’ zou heten. Dat betekent ‘ik besta’ en ‘het heden’ in het Armeens. Dat zijn zaken die mij goed beschrijven.”

Minas – beeldend kunstenaar en Papa Besnik uit GABYSHOP

Met dank aan Shushanik Gorginyan voor de vertaling uit het Armeens.